Λύσεις Σχολικού

<AccordionRoot> <AccordionItem value='test1'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 1 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 🌍 Πολιτικές Διαστάσεις πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ### Άξονας Ρώμης-Βερολίνου **Περιεχόμενο:** - Ο **Άξονας Ρώμης-Βερολίνου** αναφέρεται στη συμμαχία που συνήφθη το 1936 μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας υπό τον Αδόλφο Χίτλερ και της φασιστικής Ιταλίας υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι. - Η συμφωνία αυτή σφράγισε τη συνεργασία των δύο φασιστικών κρατών και τη συντονισμένη δράση τους στην Ευρώπη. - Επικεντρωνόταν στην υποστήριξη του φασισμού και στην καταπολέμηση του κομμουνισμού. - Στόχευε επίσης στην επέκταση της επιρροής τους και στην ανατροπή της ισχύουσας παγκόσμιας τάξης που είχε διαμορφωθεί μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Συνθήκη των Βερσαλιών. **Σημασία:** - Η συμμαχία αυτή ενίσχυσε τις φασιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη και ενθάρρυνε τις επιθετικές ενέργειές τους, όπως η κατάληψη της Αυστρίας από τη Γερμανία και η εισβολή στην Αιθιοπία από την Ιταλία. - Δημιούργησε έναν ισχυρό συνασπισμό που απειλούσε την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ευρώπη. ### Πολιτική Κατευνασμού **Περιεχόμενο:** - Η **πολιτική κατευνασμού** ήταν η στρατηγική που ακολούθησαν κυρίως η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία τη δεκαετία του 1930. - Στόχευε στην αποφυγή του πολέμου μέσω της υποχώρησης στις απαιτήσεις των φασιστικών δυνάμεων, ειδικά της Γερμανίας, με την ελπίδα ότι οι εδαφικές παραχωρήσεις θα εξασφάλιζαν την ειρήνη. - Εμβληματικό γεγονός αυτής της πολιτικής ήταν η **Συμφωνία του Μονάχου** (1938), όπου οι Βρετανία και Γαλλία αποδέχθηκαν την προσάρτηση της Σουδητίας από τη Γερμανία. **Σημασία:** - Η πολιτική αυτή αποδείχθηκε αναποτελεσματική, καθώς ενθάρρυνε περαιτέρω τις επιθετικές κινήσεις του Χίτλερ, οδηγώντας τελικά στην πλήρη κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας και την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου με την εισβολή στην Πολωνία. - Η αποτυχία της κατευναστικής πολιτικής έδειξε την αναγκαιότητα μιας πιο αποφασιστικής και συλλογικής αντιμετώπισης των επιθετικών καθεστώτων. <Fact title="Συμφωνία του Μονάχου"> Στις 29-30 Σεπτεμβρίου 1938, οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Γαλλίας, Νέβιλ Τσάμπερλαιν και Εντουάρ Νταλαντιέ, αντίστοιχα, υπέγραψαν με τους Χίτλερ και Μουσολίνι τη Συμφωνία του Μονάχου. Με τη συμφωνία αυτή, η Βρετανία και η Γαλλία αποδέχθηκαν την προσάρτηση της Σουδητίας από τη Γερμανία. </Fact> <Alert title="Πολιτική Κατευνασμού: Κριτική"> Η πολιτική κατευνασμού δέχθηκε σφοδρή κριτική μετά το ξέσπασμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Πολλοί υποστήριξαν ότι η αδράνεια και οι υποχωρήσεις ενθάρρυναν τον Χίτλερ να συνεχίσει την επιθετική του πολιτική. </Alert> ### 📝 Συνοπτικά - **Άξονας Ρώμης-Βερολίνου:** Στρατηγική συμμαχία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που ενίσχυσε τις φασιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη. - **Πολιτική Κατευνασμού:** Στρατηγική υποχώρησης των δυτικών δυνάμεων προς τις φασιστικές απαιτήσεις, με την ελπίδα της διατήρησης της ειρήνης, που τελικά απέτυχε. Με την κατανόηση αυτών των όρων, μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα τα αίτια που οδήγησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη δυναμική των πολιτικών εξελίξεων της εποχής. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test2'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 2 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## Πολιτική Κατευνασμού: Ερμηνεία ### 📜 Πηγή 1: Συμφωνία του Μονάχου - Στη συμφωνία αυτή, οι ηγέτες της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, Νέβιλ Τσάμπερλαιν και Εντουάρ Νταλαντιέ, υπέγραψαν με τους Χίτλερ και Μουσολίνι τη συμφωνία που επέτρεπε στη Γερμανία να προσαρτήσει τη Σουδητία, περιοχή της Τσεχοσλοβακίας με ισχυρή γερμανική μειονότητα. - Η συμφωνία υπογράφηκε στις 29-30 Σεπτεμβρίου 1938 και στόχευε στην αποφυγή πολέμου μέσω της ικανοποίησης των γερμανικών αιτημάτων. ### 📷 Εικόνα 2: Αδόλφος Χίτλερ - Η εικόνα δείχνει τον Χίτλερ σε έναν από τους θριαμβευτικούς του λόγους, που αντανακλούν την επιτυχία των επιθετικών του πολιτικών. Η κατάληψη της Σουδητίας και η ενσωμάτωση της Αυστρίας ήταν αποτελέσματα της επιθετικής του στρατηγικής. ### 🎯 Στόχοι της Πολιτικής Κατευνασμού: 1. **Αποφυγή Πολέμου:** - Η Μ. Βρετανία και η Γαλλία, έχοντας βιώσει την καταστροφή του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν έναν νέο μεγάλο πόλεμο. - Οι ηγέτες τους πίστευαν ότι ικανοποιώντας τα εδαφικά αιτήματα του Χίτλερ θα μπορούσαν να αποτρέψουν την κλιμάκωση των εντάσεων. 2. **Αντιμετώπιση Εσωτερικών Προβλημάτων:** - Η οικονομική κρίση του 1929 είχε αφήσει βαθιά τραύματα στις δυτικές οικονομίες. Οι κυβερνήσεις της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας ήταν απρόθυμες να εμπλακούν σε έναν νέο πόλεμο που θα επιδείνωνε την οικονομική τους κατάσταση. 3. **Υποτίμηση του Χίτλερ:** - Οι δυτικοί ηγέτες υποτίμησαν τις φιλοδοξίες του Χίτλερ και θεώρησαν ότι θα ήταν ικανοποιημένος με τις εδαφικές παραχωρήσεις που του έγιναν. - Πίστευαν ότι ο κατευνασμός θα οδηγούσε σε μια σταθερότερη Ευρώπη. ### 📈 Αποτυχία της Πολιτικής Κατευνασμού: - Παρά την αρχική ανακούφιση και τους πανηγυρισμούς, όπως φαίνεται στην εικόνα 3 όπου οι Λονδρέζοι επευφημούν τον Τσάμπερλαιν, η πολιτική κατευνασμού απέτυχε να περιορίσει την επιθετικότητα του Χίτλερ. - Η Γερμανία, μετά τη Σουδητία, κατέλαβε την υπόλοιπη Τσεχοσλοβακία και στράφηκε προς την Πολωνία, γεγονός που οδήγησε στο ξέσπασμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το 1939. <Fact title="Πολιτική Κατευνασμού"> Η πολιτική κατευνασμού ακολουθήθηκε από τη Μ. Βρετανία και τη Γαλλία στη δεκαετία του 1930, με στόχο την αποφυγή πολέμου μέσω της υποχώρησης στις εδαφικές απαιτήσεις της ναζιστικής Γερμανίας. Η Συμφωνία του Μονάχου του 1938 ήταν το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής. </Fact> ### 📊 Συμπεράσματα: - Η πολιτική κατευνασμού απέτυχε, καθώς ενθάρρυνε περαιτέρω επιθετικές ενέργειες από τον Χίτλερ και δεν κατάφερε να διασφαλίσει την ειρήνη στην Ευρώπη. - Η υποχώρηση στις απαιτήσεις των φασιστικών καθεστώτων χωρίς ουσιαστικές εγγυήσεις σταθερότητας έδειξε την αναγκαιότητα για πιο αποφασιστική και συλλογική αντιμετώπιση των επιθετικών ενεργειών. Η κατανόηση της πολιτικής κατευνασμού μέσα από τα παραπάνω στοιχεία μας βοηθά να αντιληφθούμε καλύτερα τα αίτια που οδήγησαν στην έκρηξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test3'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 3 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## Κίνητρα για την Υπογραφή του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ ### 📜 Πηγή 2α: Σχόλιο του Ρίμπεντροπ Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Joachim von Ribbentrop, ανέφερε ότι η επιδίωξη για συνεννόηση με τη Σοβιετική Ένωση είχε δύο βασικά κίνητρα: 1. **Αντίβαρο στη Δύση**: - Η Γερμανία ήθελε να δημιουργήσει ένα αντίβαρο στις δυτικές δυνάμεις, Βρετανία και Γαλλία. - Η συνεννόηση με τη Σοβιετική Ένωση θα απομόνωνε διπλωματικά τη Γερμανία από ενδεχόμενες δυτικές επιθέσεις. 2. **Ουδετερότητα της Σοβιετικής Ένωσης**: - Η Γερμανία ήθελε να εξασφαλίσει ότι η Σοβιετική Ένωση θα παρέμενε ουδέτερη σε περίπτωση γερμανο-πολωνικής σύγκρουσης. - Αυτό θα επέτρεπε στη Γερμανία να προχωρήσει ανενόχλητη στα σχέδιά της για την Πολωνία. > "Το να επιδιώξουμε τη συνεννόηση με τη Ρωσία ήταν μια δική μου ιδέα [...] επειδή σκόπευα να δημιουργήσω ένα αντίβαρο στη Δύση αλλά και επειδή ήθελα να εξασφαλίσω τη ρωσική ουδετερότητα σε περίπτωση γερμανο-πολωνικής σύγκρουσης." - Joachim von Ribbentrop ### 📜 Πηγή 2β: Σχόλιο του Χρουστσιόφ Ο Νικίτα Χρουστσιόφ, στενός συνεργάτης του Στάλιν, παρέθεσε τα κίνητρα της Σοβιετικής Ένωσης: 1. **Αποφυγή Άμεσης Συμπλοκής**: - Η Σοβιετική Ένωση επιδίωκε να κερδίσει χρόνο ώστε να προετοιμαστεί καλύτερα για τον αναπόφευκτο πόλεμο. - Η υπογραφή του συμφώνου έδινε στη Σοβιετική Ένωση την ευκαιρία να αποφύγει έναν άμεσο πόλεμο με τη Γερμανία. 2. **Τακτικός Ελιγμός**: - Το σύμφωνο ήταν ένα στρατηγικό τέχνασμα που στόχευε να περιορίσει τον επερχόμενο πόλεμο σε ένα μέτωπο. - Αυτό θα έδινε στη Σοβιετική Ένωση τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις σε πιο ευνοϊκές συνθήκες. > "Πιστεύω ότι το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ του 1939 ήταν ιστορικά αναπόφευκτο, δεδομένων των συνθηκών της εποχής, και ότι, σε τελική ανάλυση, υπήρξε χρήσιμο για τη Σοβιετική Ένωση." - Νικίτα Χρουστσιόφ ### ✒️ Σχολιασμός Το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, που υπογράφηκε τον Αύγουστο του 1939, υπαγορεύτηκε από στρατηγικά και τακτικά κίνητρα και για τις δύο πλευρές: - **Γερμανία**: - Επιθυμούσε να απομονώσει τη Σοβιετική Ένωση από τη Δυτική Συμμαχία, δημιουργώντας ένα ισχυρό γεωπολιτικό πλεονέκτημα. - Ήθελε να εξασφαλίσει τη Σοβιετική ουδετερότητα, επιτρέποντάς της να επιτεθεί στην Πολωνία χωρίς το φόβο διμέτωπου πολέμου. - **Σοβιετική Ένωση**: - Επέλεξε να κερδίσει χρόνο και να αποφύγει έναν άμεσο πόλεμο με τη Γερμανία, προετοιμάζοντας καλύτερα τις δυνάμεις της για τον επικείμενο πόλεμο. - Χρησιμοποίησε το σύμφωνο ως τακτικό ελιγμό για να διασφαλίσει τη σταθερότητα στα ανατολικά σύνορα και να αντιμετωπίσει τον πόλεμο σε ευνοϊκότερες συνθήκες. <Fact title="Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ"> Το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, υπογεγραμμένο τον Αύγουστο του 1939, ήταν μια στρατηγική συμφωνία μη επίθεσης μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Προέβλεπε την ουδετερότητα της Σοβιετικής Ένωσης σε περίπτωση γερμανο-πολωνικής σύγκρουσης και τη μοιρασιά των πολωνικών εδαφών μεταξύ των δύο χωρών. </Fact> ### 📈 Συμπεράσματα Η υπογραφή του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ ήταν αποτέλεσμα του αμοιβαίου συμφέροντος των δύο χωρών να κερδίσουν χρόνο και στρατηγικό πλεονέκτημα πριν τον αναπόφευκτο πόλεμο. Τα κίνητρα πίσω από αυτή τη συμφωνία αντανακλούν τη ρεαλπολιτίκ της εποχής, όπου οι μεγάλες δυνάμεις επιδίωκαν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, συχνά παραμερίζοντας ιδεολογικές διαφορές. </AccordionContent> </AccordionItem> </AccordionRoot>