Λύσεις Σχολικού

<AccordionRoot> <AccordionItem value='test1'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 1 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 🔍 Πληροφορίες από την Περιγραφή του Κειμένου ### Πού βρίσκονταν τα καφενεία; Τα καφενεία βρίσκονταν στο χωριό της συγγραφέα, στον Μόλυβο. ### Πώς ήταν τα καφενεία (εξωτερική όψη και εσωτερικοί χώροι); - **Εξωτερική όψη**: Τα καφενεία είχαν παράθυρα με θέα προς τη θάλασσα. - **Εσωτερικοί χώροι**: Είχαν ωραία μαρμάρινα τραπέζια και διάφορα χρώματα και γεύσεις που θύμιζαν λουκούμια, όπως τριαντάφυλλο, μέντα και κεχριμπάρι. Οι εσωτερικοί χώροι μύριζαν καφέ, ούζο και γαρίδες με ντομάτα. ### Ποιους συναντούσε κανείς στα καφενεία τις καθημερινές και ποιους τις Κυριακές; Τι έκαναν; - **Καθημερινές**: Στα καφενεία συναντούσε κανείς κυρίως άνδρες, όπως τον παππού της συγγραφέα, που έπαιζαν χαρτιά και απολάμβαναν το χρόνο τους. - **Κυριακές**: Τις Κυριακές, συναντούσε κανείς περιποιημένες γυναίκες με κόκκινα κραγιόν και άσπρα κολιεδάκια, που έρχονταν για οικογενειακές εξόδους και απολάμβαναν γλυκά κοινωνίες βανίλιας. ### Ποιο πρόσωπο έκανε τη συγγραφέα να αγαπήσει τα καφενεία; Πώς χαρακτηρίζει τη σχέση της με το πρόσωπο αυτό; Το πρόσωπο που έκανε τη συγγραφέα να αγαπήσει τα καφενεία ήταν ο παππούς της. Η συγγραφέας χαρακτηρίζει τη σχέση της με τον παππού της ως πολύτιμη, αφού η εμπειρία της μαζί του στα καφενεία της άνοιξε τον δρόμο για μια ιδιαίτερη αγάπη για αυτά τα μέρη. ### Πού ήταν το κουρείο του πατέρα της και πώς ήταν εσωτερικά; - **Τοποθεσία**: Το κουρείο βρισκόταν στο ίδιο χωριό, στον Μόλυβο. - **Εσωτερικά**: Το κουρείο ήταν καθαρό, μυρωδάτο και αρχοντικό, με παλιά καρυδένια έπιπλα και μεγάλους καθρέφτες. Μέσα από τους καθρέφτες μπορούσε να δει το λιμάνι, τις τράτες και το ηλιοβασίλεμα. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test2'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 2 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## ✨ Γιατί η Φωτεινή Φραγκούλη αποκαλούσε τον καφενέ «λουκουμέ»; Η Φωτεινή Φραγκούλη αποκαλούσε τον καφενέ «λουκουμέ» λόγω της συναισθηματικής της σύνδεσης με αυτά τα μέρη και τις ευχάριστες αναμνήσεις που είχε από τις επισκέψεις της εκεί με τον παππού της. Τα καφενεία για εκείνη είχαν γλυκιές αναμνήσεις, όπως οι γεύσεις των λουκουμιών. Κάθε καφενείο της θύμιζε μια διαφορετική γεύση λουκουμιού, γεμάτη χρώματα και αρώματα, προσφέροντας μια αίσθηση θαλπωρής και ευτυχίας. ## 🌟 Πώς ένιωθε η Φωτεινή Φραγκούλη κάθε φορά που βρισκόταν σε καφενείο; ### Συναισθήματα στο Καφενείο Η Φωτεινή Φραγκούλη ένιωθε ευχαρίστηση, χαρά και ενθουσιασμό κάθε φορά που βρισκόταν σε καφενείο. Αυτά τα συναισθήματα αποτυπώνονται στην πρώτη παράγραφο μέσα από συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις: - **«Άντε να πάμε στον καφενέ» έλεγε ο παππούς και μου έκλεινε πονηρά το μάτι.**: Αυτή η φράση δείχνει την αίσθηση προσμονής και συνωμοτικότητας που ένιωθε όταν πήγαινε στο καφενείο με τον παππού της. - **«Πάμε στον λουκουμέ» έλεγα εγώ από μέσα μου και γελούσα και χαιρόμουνα με το αστείο μου, σαν την παροιμία που λέει «Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει».**: Η χρήση της λέξης «λουκουμέ» και η αναφορά στο γέλιο και τη χαρά δείχνουν τη θετική συναισθηματική της ανταπόκριση. - **«Για μένα λοιπόν τα καφενεία του χωριού μου ήταν μεγάλα λουκούμια με παράθυρα που είχαν θέα προς τη θάλασσα και ωραία μαρμάρινα τραπέζια.»**: Αυτή η περιγραφή γεμάτη γλυκές και ευχάριστες εικόνες δείχνει την αγάπη της και την αίσθηση ευχαρίστησης που ένιωθε στα καφενεία. ### Συνοπτικά Η Φωτεινή Φραγκούλη αποκαλούσε τον καφενέ «λουκουμέ» λόγω των γλυκών και ευχάριστων αναμνήσεων που είχε από εκεί. Κάθε φορά που βρισκόταν σε καφενείο, ένιωθε χαρά, ευχαρίστηση και ενθουσιασμό, κάτι που αποτυπώνεται στις περιγραφές της πρώτης παραγράφου. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test3'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 3 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## ✍️ Ανάλυση Κειμένου ### α. Προσωπική Διάθεση της Συγγραφέα #### Λέξεις και Φράσεις που μιλούν για την προσωπική της διάθεση - **«μου έκλεινε πονηρά το μάτι»**: Δείχνει την παιχνιδιάρικη και συνωμοτική αίσθηση που μοιραζόταν με τον παππού της. - **«γελούσα και χαιρόμουνα με το αστείο μου»**: Εκφράζει τη χαρά και τον αυθορμητισμό της παιδικής της ηλικίας. - **«μαρμάρινα τραπέζια, τα ποτηράκια του ούζου, τα μικρά κανονάκια του κονιάκ»**: Περιγράφει με λεπτομέρεια, κάτι που δείχνει την αγάπη και τη νοσταλγία της για τα καφενεία. - **«φεύγω απ’ το παραθυράκι του μυαλού μου»**: Αναδεικνύει την φαντασία και την ευαισθησία της, ενώ φέρνει στη μνήμη της παλιές αναμνήσεις. - **«τα χέρια του μυρίζουν κολόνια»**: Δείχνει την αγάπη και την τρυφερότητα προς τον πατέρα της. #### Διάθεση της Συγγραφέα Η διάθεση της συγγραφέα είναι **νοσταλγική** και **συναισθηματική**. Οι αναμνήσεις της από τα καφενεία και τους ανθρώπους του Μόλυβου γεμίζουν το κείμενο με ζεστασιά και μια γλυκιά θλίψη για την περασμένη εποχή. ### β. Αισθήσεις στο Κείμενο #### Οπτική Αίσθηση - **«τα πιατέλια με τους μεζέδες και τα ψωμάκια αντίδωρα»** - **«βλέπω το λιμάνι, τις τράτες, το ηλιοβασίλεμα»** #### Ακουστική Αίσθηση - **«Ακούω τους χτύπους των χεριών στο χαρτοπαίγνιο, τις ζαριές»** - **«τις μουσικές παρηγοριές απ’ το τζουκμπόξ»** #### Οσφρητική Αίσθηση - **«Μοσχοβολούσαν καφές και ούζο»** - **«Μυρωδιά από κολόνια, καφέ και αθερίνα τηγανητή»** #### Γευστική Αίσθηση - **«Γλείφω την άχνη από τα χείλη μου»** - **«Τα καφενεία ήταν μεγάλα λουκούμια με γεύση τριαντάφυλλου, μέντας και κεχριμπαρένια»** #### Απτική Αίσθηση - **«Τα χέρια του μυρίζουν κολόνια»** - **«Παίρνω ζεστές ζεστές τις πετσέτες»** ### Συνοπτικά Η συγγραφέας, Φωτεινή Φραγκούλη, χρησιμοποιεί το πρώτο ενικό πρόσωπο για να μιλήσει για τις αναμνήσεις της με τρόπο νοσταλγικό και συναισθηματικό. Το κείμενο είναι γεμάτο από πλούσιες εικόνες που εμπλέκουν όλες τις αισθήσεις μας, μεταφέροντάς μας στον κόσμο των καφενείων και του κουρείου με τρόπο ζωντανό και παραστατικό. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test4'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 4 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 🔍 Αναζήτηση Μεταφορών στο Κείμενο ### Μεταφορές που Βρήκαμε 1. **«Τα καφενεία του χωριού μου ήταν μεγάλα λουκούμια με παράθυρα»** - Τα καφενεία παρομοιάζονται με λουκούμια, υπογραμμίζοντας την γλυκιά και ευχάριστη εμπειρία που είχε η συγγραφέας όταν τα επισκεπτόταν. 2. **«Ο παππούς μου μου έκλεινε πονηρά το μάτι»** - Η πονηρή κίνηση του ματιού του παππού μεταφέρει την έννοια της συνωμοτικότητας και της φιλικής συμπαιγνίας. 3. **«Πάμε στον λουκουμέ»** - Ο καφενές παρομοιάζεται με λουκούμι, κάτι γλυκό και επιθυμητό, αντικατοπτρίζοντας τη θετική αντίληψη της συγγραφέα για αυτά τα μέρη. 4. **«Κάθε καφενείο είχε χρώμα και γεύση τριαντάφυλλου, πράσινης μέντας και κεχριμπαρένια»** - Η περιγραφή των καφενείων με γεύσεις και χρώματα λουκουμιών τονίζει τη νοσταλγική και φαντασιακή προσέγγιση της συγγραφέα. 5. **«Μέσα στη νύχτα και στη μυρωδιά ξεφυτρώνουν και πάλι τα λουκούμια-καφενεία μου»** - Τα καφενεία περιγράφονται σαν να ξεφυτρώνουν μέσα από τη μυρωδιά της νύχτας, δείχνοντας πώς οι αναμνήσεις της ζωντανεύουν με τις αισθήσεις της. 6. **«Γλείφω την άχνη απ’ τα χείλη μου»** - Αυτή η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για να περιγράψει την απόλαυση της ανάμνησης και την γλυκιά γεύση των στιγμών που πέρασε στα καφενεία. 7. **«Τα χέρια του μυρίζουν κολόνια, τα μάτια του στολίζουν την αγορά»** - Τα μάτια του πατέρα της περιγράφονται μεταφορικά ως στολίδια της αγοράς, δείχνοντας τον θαυμασμό της συγγραφέα προς τον πατέρα της και τη σχέση του με τον χώρο. ### Συνοπτικά Το κείμενο της Φωτεινής Φραγκούλη είναι γεμάτο μεταφορές που ζωντανεύουν τις αναμνήσεις της και προσδίδουν βάθος στις περιγραφές της. Αυτές οι μεταφορές δημιουργούν μια πλούσια και πολυαισθητηριακή εικόνα του παρελθόντος της, κάνοντάς μας να νιώσουμε και εμείς τις γλυκές αναμνήσεις της. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test5'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 5 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 🌳 Μια Ιστορία για τον Παππού και τη Γιαγιά Θυμάμαι τον παππού και τη γιαγιά. **Ο παππούς και η γιαγιά με κέρναγαν πορτοκαλάδες και υποβρύχια** τα απογεύματα, ενώ καθόμασταν **στο βάθος** του κήπου. Ήταν πάντα τόσο φιλόξενοι και κεφάτοι, κάνοντάς με να νιώθω ευπρόσδεκτος και αγαπημένος. **Το σπίτι είχε μια κληματαριά** που ανέβαινε **γύρω** από τις πέτρινες κολόνες της βεράντας. **Συχνά**, τα απογεύματα, καθόμασταν **κοντά** στην κληματαριά και απολαμβάναμε τη θέα **προς τη θάλασσα**. Το σπίτι ήταν ένα φιλόξενο καταφύγιο γεμάτο αναμνήσεις και γλυκές μυρωδιές. **Είχαν έναν σκύλο**, έναν μαλλιαρό φίλο που ήταν πάντα γεμάτος ενέργεια και χαρά. **Ο σκύλος κι εγώ παίζαμε** ατελείωτες ώρες στον κήπο, τρέχοντας **βιαστικά** γύρω από τα δέντρα και τα λουλούδια. Ήταν ο πιο πιστός μου σύντροφος στις περιπέτειές μου **με τον παππού και τη γιαγιά**. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test6'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 6 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 🌿 Περιγραφή και Ανάλυση της Φωτογραφίας ### α. Περιγραφή της Φωτογραφίας Στη φωτογραφία βλέπουμε μια σκηνή από την καθημερινή ζωή ενός παραδοσιακού χωριού. Μπροστά από ένα ασβεστωμένο σπίτι με μπλε παραθυρόφυλλα και πόρτα, μια γυναίκα σερβίρει καφέ στο τραπέζι που βρίσκεται κάτω από μια πλούσια κληματαριά. Στο βάθος, ένας ηλικιωμένος άνδρας κάθεται σε μια καρέκλα, ενώ ένα νεαρό κορίτσι κάθεται στο πεζούλι του σπιτιού. **Πιθανός τόπος διαμονής**: - Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται να ζουν σε ένα παραδοσιακό ελληνικό χωριό. Το καταλαβαίνουμε από την αρχιτεκτονική του σπιτιού, την κληματαριά και τ�� γενικό ύφος της φωτογραφίας που θυμίζει την ύπαιθρο της Ελλάδας. **Δραστηριότητες**: - Η γυναίκα σερβίρει καφέ, πιθανώς σε κάποια μέλη της οικογένειας ή σε επισκέπτες. - Ο άνδρας απολαμβάνει τη σκιά και την ηρεμία, καθισμένος χαλαρά. - Το κορίτσι κάθεται ήρεμα, παρακολουθώντας τη σκηνή. ### β. Συναισθήματα που Προκαλεί η Φωτογραφία Όταν κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία, νιώθω: - **Νοσταλγία**: Η εικόνα θυμίζει παλιές, ξέγνοιαστες εποχές και παραδοσιακές οικογενειακές στιγμές. - **Γαλήνη**: Η σκηνή αποπνέει ηρεμία και χαλάρωση, μακριά από το άγχος της πόλης. - **Ζεστασιά**: Η αίσθηση της οικογενειακής θαλπωρής και της φιλοξενίας είναι έντονη. ### γ. Φανταστικός Διάλογος των Προσώπων στη Φωτογραφία #### Διάλογος **Γιαγιά**: "Να, πάρτε έναν καφέ, ζεστό και μυρωδάτο. Είναι φτιαγμένος με την αγάπη μου." **Παππούς**: "Αχ, τι ωραία που είναι εδώ στην αυλή. Θυμάσαι, καλή μου, τα καλοκαίρια που μαζευόμασταν όλοι εδώ κάτω από την κληματαριά;" **Κορίτσι**: "Παππού, γιαγιά, τι όμορφα που είναι όλα εδώ! Μπορείτε να μου πείτε ιστορίες από τα παλιά;" **Γιαγιά**: "Φυσικά, αγάπη μου. Μια φορά και έναν καιρό, αυτό το σπίτι ήταν γεμάτο ζωή και γέλια..." **Παππούς**: "Ναι, και η αυλή μας γέμιζε με φωνές και χαρές. Ήταν τα καλύτερα χρόνια μας. Και τώρα, βλέποντάς σε εδώ μαζί μας, νιώθουμε πως ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται." **Κορίτσι**: "Θέλω να μάθω τα πάντα για εσάς και για τα καφενεία που μου λέτε πάντα. Φαίνονται τόσο μαγικά!" **Γιαγιά**: "Θα σου πούμε, θα σου πούμε. Αλλά πρώτα, έλα να απολαύσουμε τον καφέ μας και να χαρούμε αυτή την όμορφη μέρα." **Παππούς**: "Σωστά, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από έναν καφέ στην αυλή, κάτω από την κληματαριά, με την οικογένειά μας." Αυτή η απλή και γεμάτη ζεστασιά σκηνή αντικατοπτρίζει την ουσία της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας και τη σημασία των μικρών, καθημερινών στιγμών. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test7'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 7 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 🏠 Ένας Χώρος που Θυμάμαι: Το Καλοκαιρινό Σπίτι της Γιαγιάς ### Πού Ήταν ο Χώρος και Πώς Ήταν Απ’ Έξω και Από Μέσα Το καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς μου βρισκόταν σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου, κοντά στη θάλασσα. Απ’ έξω ήταν ένα παραδοσιακό πέτρινο σπίτι με κεραμίδια στην οροφή και μια μεγάλη, σκιερή αυλή με κληματαριές που έριχναν τον ίσκιο τους πάνω στα παλιά, ξύλινα τραπέζια. Η είσοδος του σπιτιού ήταν βαμμένη με ένα φωτεινό γαλάζιο χρώμα, θυμίζοντας τον ουρανό και τη θάλασσα της περιοχής. Μέσα, το σπίτι ήταν γεμάτο με παλιά, ξύλινα έπιπλα που μύριζαν κερί και γλυκό κρασί. Οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με οικογενειακές φωτογραφίες και παραδοσιακά υφαντά, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς και νοσταλγίας. ### Πώς Γνωρίσατε το Χώρο Αυτό Γνώρισα το καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς όταν ήμουν πολύ μικρός, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Κάθε χρόνο, η οικογένειά μου ταξίδευε εκεί για να περάσουμε τις διακοπές μας μακριά από την πόλη. Θυμάμαι την πρώτη φορά που φτάσαμε, το σπίτι φάνταζε σαν παραμυθένιο κάστρο στα μάτια μου, με τα μεγάλα δέντρα να το προστατεύουν σαν φύλακες. ### Ποιους Συναντούσατε Εκεί Στο καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς, συναντούσα πάντα την ίδια τη γιαγιά μου, που με υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες και ένα ζεστό χαμόγελο. Συχνά ερχόταν και ο παππούς μου, καθισμένος στην αγαπημένη του καρέκλα κάτω από την κληματαριά, διαβάζοντας την εφημερίδα του. Εκεί, επίσης, συναντούσα και τους θείους μου, τα ξαδέρφια μου, και μερικές φορές και φίλους της οικογένειας που έρχονταν για να μας δουν. ### Γιατί Πηγαίνατε Πηγαίναμε στο καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς για να ξεφύγουμε από τη ζέστη και το θόρυβο της πόλης. Ήταν ένας τόπος ξεκούρασης και χαλάρωσης, όπου μπορούσαμε να απολαύσουμε τη φύση, τη θάλασσα και την παρέα των αγαπημένων μας προσώπων. Εκεί, μπορούσαμε να παίζουμε όλη μέρα στον κήπο, να κολυμπάμε στη θάλασσα και να απολαμβάνουμε τα νόστιμα φαγητά της γιαγιάς. ### Πώς Νιώθατε Κάθε Φορά που Βρισκόσασταν Εκεί Κάθε φορά που βρισκόμουν στο καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς, ένιωθα μια βαθιά αίσθηση ευτυχίας και ελευθερίας. Ο χώρος αυτός ήταν για μένα ένα καταφύγιο από την καθημερινότητα, ένα μέρος όπου μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου και να απολαύσω τις μικρές χαρές της ζωής. Η καρδιά μου γέμιζε με γλυκές αναμνήσεις και ηρεμία, σαν να βουτούσα σε ένα απαλό, γαλάζιο όνειρο. ### Μεταφορές και Εικόνες Το καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς ήταν σαν ένα μαγικό κουτί θησαυρών, γεμάτο με αναμνήσεις και χαρές. Η αυλή με τις κληματαριές έμοιαζε με έναν πράσινο παράδεισο, όπου οι ακτίνες του ήλιου χόρευαν πάνω στα φύλλα, δημιουργώντας ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς. Η θάλασσα, που βρισκόταν λίγα βήματα μακριά, ήταν σαν ένας απέραντος καθρέφτης που αντανακλούσε την ομορφιά και την ηρεμία της φύσης. Αυτές οι στιγμές στο καλοκαιρινό σπίτι της γιαγιάς είναι χαραγμένες βαθιά στη μνήμη μου και θα παραμείνουν πάντα ένας πολύτιμος θησαυρός στην καρδιά μου. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test8'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 8 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## ✍️ Αντιστοίχιση Προτάσεων με Σημασίες ### Προτάσεις με Κυριολεκτική και Μεταφορική Σημασία | Αριστερή Στήλη | Δεξιά Στήλη | Σημασία | |------------------------------------------------------------------|-----------------------------------------------------------------------|----------------------------| | Πρέπει να ανοίξω έναν τραπεζικό λογαριασμό. | Ξεκινώ συναλλαγές, αποκτώ δικαίωμα κατάθεσης και ανάληψης χρημάτων. | Κυριολεκτική | | Άνοιξε την πόρτα. | Απελευθερώνω το πέρασμα. | Κυριολεκτική | | Άνοιξε τ’ αυτιά σου, να μη σου ξεφύγει τίποτε! | Δίνω βάση, προσέχω. | Μεταφορική | | Η ανακάλυψη αυτή θα ανοίξει νέους δρόμους στην επιστήμη. | Δημιουργώ καινούριες προοπτικές, χαράζω νέα πορεία. | Μεταφορική | | Η πολύτιμη σχέση με τον παππού μου μου άνοιξε τον δρόμο μιας ιδιαίτερης αγάπης για τα καφενεία. | Δημιουργώ καινούριες προοπτικές, χαράζω νέα πορεία. | Μεταφορική | ### Ανάλυση Σημασιών - **Πρέπει να ανοίξω έναν τραπεζικό λογαριασμό.** - **Κυριολεκτική σημασία**: Ξεκινώ συναλλαγές, αποκτώ δικαίωμα κατάθεσης και ανάληψης χρημάτων. - **Άνοιξε την πόρτα.** - **Κυριολεκτική σημασία**: Απελευθερώνω το πέρασμα. - **Άνοιξε τ’ αυτιά σου, να μη σου ξεφύγει τίποτε!** - **Μεταφορική σημασία**: Δίνω βάση, προσέχω. - **Η ανακάλυψη αυτή θα ανοίξει νέους δρόμους στην επιστήμη.** - **Μεταφορική σημασία**: Δημιουργώ καινούριες προοπτικές, χαράζω νέα πορεία. - **Η πολύτιμη σχέση με τον παππού μου μου άνοιξε τον δρόμο μιας ιδιαίτερης αγάπης για τα καφενεία.** - **Μεταφορική σημασία**: Δημιουργώ καινούριες προοπτικές, χαράζω νέα πορεία. ### Συνοπτικά Οι προτάσεις που έχουν **κυριολεκτική σημασία** είναι αυτές που περιγράφουν άμεσα και συγκεκριμένα γεγονότα ή πράξεις, όπως το άνοιγμα ενός τραπεζικού λογαριασμού ή μιας πόρτας. Οι προτάσεις με **μεταφορική σημασία** χρησιμοποιούν λέξεις και φράσεις με τρόπο που υποδηλώνει κάτι περισσότερο από την κυριολεκτική τους έννοια, όπως το να ανοίγουν νέοι δρόμοι στην επιστήμη ή η σχέση με τον παππού που ανοίγει τον δρόμο για την αγάπη των καφενείων. </AccordionContent> </AccordionItem> <AccordionItem value='test9'> <AccordionTrigger> ## Ερώτηση 9 </AccordionTrigger> <AccordionContent> ## 📝 Συμπλήρωση των [ι] στο Κείμενο Στα καφεν**ε**ία της Αγιάσου είναι δύσκολο να φύγ**ει**ς ξένος, χωρίς να σε ρωτ**ή**σουν ποιος είσαι και να σε καλέσουν για ένα ούζο. Αυτό όμως είναι συνήθ**ει**α και σε όλα τα άλλα χωριά της Λέσβου. Η βόλτα καταλ**ήγ**ει σε μεζέδες, ούζα, κεράσματα και γνωριμ**ία** με όλους τους πελάτες των καφεν**εί**ων, αλλά και με όσους τυχαίνει να περνούν. Φωτεινή Φραγκούλη, 39 καφενεία και ένα κουρείο, Πανεπιστημιακές Eκδόσεις Κρήτης, 1999 </AccordionContent> </AccordionItem> </AccordionRoot>