✏️ Ορισμός και Κλήση Συναρτήσεων

Κάθε συνάρτηση στη ΓΛΩΣΣΑ έχει την παρακάτω δομή:

ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ όνομα (λίστα παραμέτρων): τύπος συνάρτησης
Τμήμα δηλώσεων
ΑΡΧΗ
   ...
   όνομα <- έκφραση
ΤΕΛΟΣ_ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

🔍 Τι Είναι οι Συναρτήσεις

• Το όνομα της συνάρτησης μπορεί να είναι οποιοδήποτε έγκυρο όνομα της ΓΛΩΣΣΑΣ.
• Οι παράμετροι είναι μεταβλητές που δέχονται τιμές κατά την κλήση της συνάρτησης.
• Οι συναρτήσεις μπορούν να επιστρέφουν τιμές όλων των τύπων δεδομένων που υποστηρίζει η ΓΛΩΣΣΑ: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΑΚΕΡΑΙΑ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, ΛΟΓΙΚΗ.

🧮 Χρήση Συναρτήσεων

• Στο σώμα της συνάρτησης, πρέπει να υπάρχει μια εντολή που εκχωρεί την τιμή στη συνάρτηση.
• Η συνάρτηση εκτελείται όταν αναφέρεται το όνομά της σε οποιαδήποτε έκφραση, και η τιμή της επιστρέφεται στο πρόγραμμα.

⚙️ Παράδειγμα Συναρτήσεων

Στο παρακάτω παράδειγμα, η συνάρτηση Εμβαδόν_κύκλου(R) υπολογίζει το εμβαδόν ενός κύκλου:

ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Εμβαδόν_κύκλου(R): ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ
ΣΤΑΘΕΡΕΣ: Π = 3.14
ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ: R
ΑΡΧΗ
   Εμβαδόν_κύκλου <- Π * R^2
ΤΕΛΟΣ_ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

🔗 Πώς Λειτουργεί η Κλήση

• Το κύριο πρόγραμμα στέλνει την τιμή της μεταβλητής R στη συνάρτηση.
• Η συνάρτηση εκτελεί τον υπολογισμό και επιστρέφει την τιμή του εμβαδού στον κύριο πρόγραμμα.
• Έτσι, ο κύριος κώδικας εκτελεί την εξής εντολή: Εμ <- Εμβαδόν_κύκλου(R), όπου η τιμή του Εμ θα είναι το αποτέλεσμα της συνάρτησης.